REGINALD GIDDEY.
Reginald Samuel Giddey, RAF airman. Neergeschoten op 26 mei 1943 Lancaster ED695. Gearresteerd op 7 augustus 1943 in Parijs door toedoen van V-mann Dezitter, alias Captain Jackson.
467SQN 430526 ED695
Air Operations: (No. 467 Squadron Lancaster aircraft ED695), Netherlands, 26 May 1943
Date: 25-26 May 1943
Target: Dusseldorf
Total Force: Dispatched - 759, Attacking - 686
RAAF Force: No. 460 Dispatched - 19, Attacking - 19; No. 466 Dispatched - 18, Attacking - 15; No. 467 Dispatched - 20, Attacking - 18
Tons of Bombs Dropped: 1,959
Total Aircraft Lost: 27
RAAF Aircraft Lost: No. 467 - 2
During the first raid (May 25-26) heavy cloud towered to 20,000 feet over the target and bombing by the aid of sky markers was attempted, though most of the Australian crews reported that the raid was probably a failure. There was a marked absence of ground fire and no searchlight activity, which led captains to conjecture that the enemy realised that the aiming points were misplaced and was unwilling to reveal the true position of the target. Later photographic assessment showed that most of the bombs did miss the city, although a few fell in south-western suburbs. Heavy fighter opposition was offered, however, and many aircraft were shot down during their bombing runs.
Extracts from Herington, J. (John) (406545) Air War Against Germany and Italy 1939-1943, Australian War Memorial, Canberra, 1954 - Pages 489-90
Lancaster ED695 took off from RAF Bottesford at 2336 hours on the night of 25/26th May 1943 to bomb Dusseldorf, Germany. The bomb load was 1 x 4000 lb (pound) (1,800 kg) bomb, 16 x 30 lb (14 kg), 835 x 4lb (2 kg) incendiaries. Nothing was heard from the aircraft after take off and it did not return to base. Twenty aircraft from the Squadron took part in the raid and two of these including ED695 failed to return. Post war it was established that two of the crew Sergeant Birbeck and Pilot Officer Langhorne were killed in the crash, and the remaining five crew members had become Prisoners of War.
The crew members of ED695 were:
Sergeant Robert John Avann (1335033) (RAFVR) (Wireless Operator Air Gunner) PoW
Sergeant Alburn Frederick Birkbeck (R/102142) (RCAF) (Mid Upper Gunner)
Pilot Officer Patrick Read Collins (133467) (RAFVR) (Navigator) PoW
Flying Officer Reginald Samuel Giddey (266157) (33425) (Pilot) PoW, Discharged from the RAAF: 29 October 1945
Sergeant Samuel Graham Keirs (9430) (Flight Engineer) PoW, Discharged from the RAAF: 29 April 1946
Pilot Officer Kenneth Robert Langhorne (134377) (RAFVR) (Rear Gunner)
Sergeant William Valeric Morris (1337961) (RAFVR) (Bomb Aimer) PoW
In a statement by the then Warrant Officer Keirs he reported “We were shot down by a fighter. Extensive damage to all motors and tanks. The Captain ordered ditching drill - drill carried out. All the crew acknowledged orders as far as I can remember. The aircraft was out of control for a few minutes only. Aircraft crashed in flames - it had burst into flames when hit. When I emerged from the aircraft I found only four others of the crew out. The mid upper gunner Sergeant Birbeck and the rear gunner whose name I have forgotten must have still been in the aircraft which was burning fiercely - we attempted to approach but could not get near aircraft because of heat - ammunition began to explode and became dangerous - we had to leave. As near as I can say the aircraft crashed about 10 miles south of Dan Holder in Holland. We crash landed on a beach. Captured 3 days later by a flak unit. Sgt Avann and Pilot Officer Collins captured nearby.”
The two crew members killed are buried in the Bergen General Cemetery.
No. 467 Squadron lost Lancaster ED768 (Flight Sergeant John Maxwell Parsons (409274) (Pilot)) on 26 May 1943.
Source: https://aviationmuseumwa.org.au/afcraaf-roll/467sqn-430526-ed695/
Prosper Valère De Zitter, ook Dezitter (Passendale, 19 september 1893 - Elsene, 17 september 1948) was een Belgische collaborateur die tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte als V-Mann voor de Geheime Feldpolizei en de Abwehr. Hij was een "topagent" die infiltreerde in het verzet en weerstanders, geallieerde piloten en onschuldige burgers overleverde. Volgens een schatting was hij verantwoordelijk voor de verklikking van zo'n 12.000 personen in België en Nederland, van wie 1200 à 1800 het niet overleefden. Hij vluchtte op het einde van de oorlog maar werd gevat en na een proces gefusilleerd. Ook zijn minnares en rechterhand Florentina Giralt kwam zo aan haar einde.
Prosper was een zoon van Peter Dezitter. Hij was nog geen 20 toen hij in Ieper werd veroordeeld tot vier jaar gevangenis voor de verkrachting van een 13-jarige. Hij wist in mei 1913 te ontkomen naar Canada op de SS Megantic en ging wonen in Winnipeg. Op grond van valse verklaringen nam Dezitter in 1918 dienst in de Canadian Expeditionary Force. Vrij vlug bekwam hij een overplaatsing naar de RAF in Toronto, waar hij geweigerd werd voor de pilotenopleiding maar nog enkele maanden aan de training mocht deelnemen als observator. Deze ervaring zou hem later goed van pas komen om Britse piloten te misleiden.
Op 14 augustus 1919 trouwde Dezitter met de 19-jarige Engelse Lilian Stanbury, waarbij hij zijn naam opgaf als Jack Prosper en zijn geboorteplaats als Boulogne. In 1926 verliet hij zijn echtgenote en keerde hij naar België terug. Hij werd autoverkoper in Antwerpen bij Garage Permeke en zette een eigen bedrijfje op, De Zitter Auto Bureau & Co. Onder de vele vormen van zwendel waarin hij zich specialiseerde, was ook huwelijksbedrog. Het bracht hem herhaaldelijk in de gevangenis. Zijn huwelijk met Germaine Princen leverde hem een veroordeling op wegens bigamie. Hij knoopte in 1938 een verhouding aan met Florentina Dings-Giralt (1904-1949), een getrouwde vrouw. Deze uiterst intelligente "Florie" zou zijn medeplichtige worden. Het volgende jaar scheidde hij van Princen. Dankzij de oorlog zou Dezitter slagen in wat hem al die tijd niet was gelukt: rijk worden door bedrog.
Reeds vóór de Duitse invasie van België werkte Dezitter hoogstwaarschijnlijk voor de nazi's. Hij was in 1939 naar München gereisd en teruggekeerd als werknemer van het Brusselse kantoor van Bayer, een bedrijf dat bekend was om het plaatsen van nazi-agenten. Het zou in elk geval verklaren waarom hij vrijkwam uit de gevangenis na de installatie van het nazibestuur in België. Hij ging wonen aan de Koninklijke Sinte-Mariastraat 215 in Schaarbeek en stelde zich met medewerking van Giralt in dienst van de Geheime Feldpolizei (militaire politie) en Gruppe III van Abwehrstelle Belgien (contraspionage). Naarmate ze hun waarde bewezen, steeg hun verloning. Uiteindelijk verdiende Dezitter 15.000 frank per maand en kreeg hij 500.000 frank voor werkingskosten. Een gevangen verzetslid kon tot 5000 frank opleveren en de Luftwaffe betaalde premies van 1000 frank per binnengebracht piloot. Tegen het einde van de oorlog was de berooide bajesklant multimiljonair. Bodson schat dat de Duitsers hem in totaal 4 miljoen frank betaalden (1,4 miljoen euro in 2016).
De overste van Dezitter was Rudolf Kohl, het hoofd van afdeling III.C.2 van het Abwehrkantoor aan de Wetstraat 63. Met zijn uitgebreide talenkennis (Nederlands, Frans, Engels, Duits) en uitstekende geheugen werd Dezitter een meester van impersonatie en vermomming. Hij had wel 30 namen maar noemde zich meestal Captain Jackson, Jack the Canadian, William Herbert of Captain Willy. Hij was te herkennen omdat hij een deel van zijn rechterpink miste. Om dat te verbergen droeg hij vaak handschoenen. Hij deed zich voor als een Brits inlichtingenagent of soms als een gestrande piloot. Zo won hij het vertrouwen van neergestorte vliegeniers en drong hij binnen bij verschillende inlichtingendiensten en sabotagegroepen van het verzet. Hij zette valse ontsnappingslijnen op voor "Engelandvaarders" die via Frankrijk en Spanje het Kanaal over wilden en liet zich daarvoor ook fors betalen. Eens ver genoeg in Frankrijk werden de slachtoffers door de Duitsers gearresteerd. Dezitter beschikte over de sterkste vrijgeleide van de Sipo-SD en kon via het Englandspiel zaken laten omroepen op de BBC. Naast Florie waren zijn nauwste medewerkers Vania Gristchenko en Jean-Marcel Nootens. Soms rekruteerde hij onwetende helpers zoals pastoors, die niet wisten van het dubbelspel en die niet meer terug konden als ze er toch achter kwamen. Zo'n situatie kostte bijvoorbeeld de Estse Annie Lall het leven.
Ondanks alle voorzorgen en persoonsverwarring was het onvermijdelijk dat hij een doelwit zou worden van het verzet. Eind augustus 1943 plaatste de Belgische SOE onder leiding van Hardy Amies hem in Operatie Rat bovenaan de lijst van te elimineren personen, maar de Belgische regering in ballingschap stelde haar veto omdat ze geen liquidaties zonder proces wilde. Het verzetsblad La Voix des Patriotes publiceerde op 11 november 1943 de foto's van Dezitter en Giralt onder de kop "Deux salopards" (twee smeerlappen). Dat was het sein om alles om te gooien: assistenten en schuilnamen werden vervangen, het safehouse verhuisde van de A.J. Slegerslaan 369 in Sint-Lambrechts-Woluwe naar de Bosstraat 16 in Elsene, en de trein naar Spanje werd vervangen door een auto-ophaaldienst. Naar het einde van de bezetting verloor de Abwehr zijn macht aan Fak 307, het Frontaufklärungskommando voor België en Nederland. Kohl bleef Dezitters agent, maar door het rangverlies en het nakende oorlogseinde volgde hij niet meer systematisch elk spoor op. Dezitter deed daarvan aangifte bij Johann Möhring van Fat 362 (Brabant-Henegouwen-Limburg). De laatste piloten werden binnengebracht op 15 augustus 1944. Begin september diende Fat 362 Brussel te evacueren door de geallieerde opmars. Voor de groep-Dezitter waren drie auto's voorbehouden. De Nederlandstaligen Dezitter en Nootens zouden observatieposten in Nederland toegewezen krijgen, maar in plaats daarvan trokken ze via Venlo naar Würzburg.
In het laatste oorlogsjaar jaagde onder meer verzetsleider Herman Bodson op Dezitter. Ondanks het uitvaardigen van een geallieerd aanhoudingsbevel tegen hem in januari 1945 werkte hij enige tijd voor de Amerikaanse contraspionage. Hij had zijn achtergrondinformatie vervalst. Als dekmantel werkte hij in een garage in Bamberg, die zich in een Amerikaanse infanteriekazerne bevond. Deze informatie kwam in 2013 aan het licht door Claire Keen-Thiryn, een Britse die in 1945-1946 ook voor de Amerikaanse inlichtingendienst in Frankfurt had gewerkt. Ze had haar baas verteld dat ze Dezitter kende uit de oorlog en dat hij in België gezocht werd, maar hij ging er niet op in. De Amerikanen verwachtten dat Dezitter hen op het spoor zou brengen van leden van de Abwehr. Ook wilden ze zijn talenten blijkbaar inzetten in de beginnende Koude Oorlog, maar het Belgische verzet was categoriek in de afwijzing van dit voornemen.
Op 27 juni 1946 werden Dezitter en Giralt in Frankfurt gearresteerd en aan België uitgeleverd. Hij stelde volledige bekentenissen in het vooruitzicht en beweerde dat hij een Britse dubbelagent was geweest, maar de Krijgsraad te Brussel gaf hen op 27 maart 1947 de doodstraf. In de ochtend van 7 september 1948 kwam Dezitter voor het vuurpeloton in de Kazerne Majoor Géruzet van Etterbeek. Hij moest op een draagberrie naar de executiepaal worden gedragen. Minder dan een jaar later onderging Giralt hetzelfde lot.
Dezitter was verantwoordelijk voor de arrestatie van minstens 300 geallieerde vliegers en 1200 Belgen, onder wie:
Charles Claser (1901-1944): tijdens de Achttiendaagse Veldtocht was hij zwaar gewond geraakt. Na zijn herstel richtte hij het Belgisch legioen op. Toen hij voor de tweede keer naar Londen wilde gaan, werd hij opgepakt bij de demarcatielijn. Hij overleed totaal verzwakt in Groß-Rosen, zijn zesde kamp.
Kenneth Albert Shannon (1921-2007) van 427 Squadron: zijn Halifax V DK-180 was op 25 juni 1943 neergeschoten; hij had met hulp van Tobias Biallosterski Nederland verlaten via Alkmaar, Amsterdam, Amersfoort, Zeist, Utrecht en Eindhoven en was bij Weert de grens overgestoken. Via Brussel was hij naar Parijs gegaan waar hij op 3 augustus 1943 werd gearresteerd. Hij overleefde de oorlog.
Reginald Samuel Giddey (1918-2004): zijn Avro Lancaster MkIII was in de nacht van 24-25 mei 1943 bij de duinen bij Alkmaar neergeschoten. Vijf bemanningsleden ontsnapten en liepen de polders in. Na enkele uren vonden ze een schuur waar ze twee dagen schuilden. Daarna splitste het groepje op. Giddey werd door het verzet geholpen en kwam uiteindelijk terecht bij Rein Bangma en Tobias Biallosterski, die een flatje deelden in Amsterdam. Een andere verzetsman bracht hem op 25 juni naar Rotterdam, waar hij werd ondergebracht bij juffrouw De Ryckmann, zogenaamd een zuster van Biallosterski. Na drie dagen reisden ze door naar Roosendaal, waar hij een fiets kreeg om de grens mee over te steken. Op 8 augustus werd hij in Parijs door Dezitter gearresteerd.
Leopold Jacquemin (1917-1944).
George Maduro (1916-1945) en Oncko Wittewaal van Stoetwegen (1914-1991): studenten en verzetsstrijders, op de vlucht naar Engeland via België. Zij werden verraden door Dezitter, gevangengenomen samen met een groep Engelse en Amerikaanse piloten en op 4 september 1943 uitgeleverd aan de Duitsers. Maduro stief in Dachau; Wittewaal van Stoetwegen overleefde de oorlog.
Source: Wikipedia.
PERSONNE CAPTURÉE DURANT SON ÉVASION
Dernière mise à jour le 3 septembre 2019.
Giddey à Bruxelles en juillet 43Reginald Samuel GIDDEY (“Reg”) A/6157
Church Street, Gloucester, New South Wales, Australie.
Né le 25 avril 1918 à Gloucester, New South Wales, Australie / † le 9 mai 2004.
Fl/Off, RAF Bomber Command 467 Squadron, pilote.
Atterri dans la région d’Alkmaar, au nord d’Amsterdam, Pays-Bas.
Avro Lancaster Mk III, ED695, PO-J, abattu la nuit du 25 au 26 mai 1943 par un chasseur du IV./NJG1 (Oblt Georg-Hermann Greiner) lors d'une mission sur Düsseldorf.
Écrasé en flammes à 03h21 le 26 mai près de la Boschweg à Burgervlotbrug/Burgerbrug, près d'Alkmaar, Noord-Holland, Pays-Bas.
Durée : 3 mois.
Arrêté à Paris le 7 août 1943, ligne Jackson.
Informations complémentaires :
Rapport post-libération : LIB WO208/3329/190.
L’équipage de Giddey n’avait été affecté au 467 Squadron que la semaine précédente et c’était leur première mission. Le Lancaster décolle de Bottesford à 23h36 heure anglaise et est abattu au-dessus de la Hollande. Le mitrailleur dorsal Sgt Alburn Frederick Birkbeck (RCAF) et le mitrailleur arrière P/O Kenneth Robert Langhorne sont tués. Ils reposent au Bergen General Cemetery à Bergen, près d’Alkmaar, au nord d’Amsterdam, Pays-Bas. Quatre autres membres de l’équipage seront rapidement faits prisonniers : le mécanicien Sgt Samuel Graham Keirs (RAAF), le navigateur P/O Patrick Read Collins, le bombardier Sgt W. V. Morris et l’opérateur radio Sgt R. J. Avann.
Nous n’avons pas beaucoup de détails quant au parcours de Giddey depuis les Pays-Bas jusqu’en Belgique. Il a été pris en charge par la ligne "Het Parool", d’Amsterdam. Ses faux papiers d’identité (hollandais) ont été réalisés par le photographe VAN SCHAGEN, Ferdinand Bolstraat, Amsterdam. Un "TOBIAS" a remis Giddey à la gare Bergweg à Rotterdam, à "JEAN", un guide belge, qui l’aidera à rejoindre Bruxelles.
Des archives belges indiquent que le docteur Isidore PIRSON au 96 Avenue Orban à Woluwé-Saint-Pierre renseigne l’arrivée de Giddey à l’organisation Portemine le 6 juillet 43. Giddey est signalé à Alphonse Escrinier par René ROOVERS, chef du réseau. ESCRINIER demande à René PONTY de s'en occuper. Giddey loge alors chez PONTY, qui le prend en charge du 6 juillet au 5 août 43.
Giddey passe d'abord deux jours au domicile de PONTY au 18 Rue du Cadran à Saint-Josse. Convoyé par Marie-Eugénie JADOUL et PONTY, il est ensuite mené le 8 juillet à la maison de campagne de PONTY à Gottechain, au nord-est de Wavre, où il séjourne 28 jours en convalescence, en juin et juillet. Il est ensuite à nouveau convoyé à Bruxelles.
Chez Ponty Chez Ponty - Chez Ponty
Giddey à Gottechain chez René Ponty en juin ou juillet 43, avec Marie-Eugénie Jadoul et René Ponty.
Il envoie cette photo avec la mention "Greetings from Australia, Reg Giddey 12/7/1943" à Marie-Eugénie JADOUL après la guerre. C'est celle qui a été prise chez René PONTY.
Il est remis le 7 juillet 43 à Anne BRUSSELMANS puis à Aline DUMONT qui le place chez René-Pierre PIRART et son épouse Florentine, au 8 Rue des Tournesols à Anderlecht.
Giddey est ensuite remis à Mme Vve PAULI (Isabelle ANSPACH) au 30 Rue de Naples à Ixelles le 26 juillet 43, guidé par Aline DUMONT et Yvon MICHIELS. Isabelle ANSPACH avait juste auparavant logé William Anderson (arrivé le 19 juillet) et Edward Dennis Pollock (arrivé le 25 juillet, probablement un soldat télégraphiste retourné ou peut-être un agent allemand infiltré sous un faux nom), qui collabore avec le traître belge Prosper Dezitter au "pensionnat" du 369 de l'Avenue Slegers à Woluwé-Saint-Lambert. Le nom de ce Pollock est inconnu aux archives britanniques.
Giddey est le troisième aviateur qu’Isabelle PAULI-ANSPACH reçoit après l'arrestation de Fernando RADELET. Il part le 5 août avec Aline DUMONT. Il arrive au 10 Rue des Pierres, au centre de Bruxelles, tout comme Pollock avant lui. Selon l’Almanach de Bruxelles pour 1939, il y avait un café-brasserie au 8-10 Rue des Pierres, tenu par un "J. RAMET" (repris en 1946 comme la Taverne "L’Os à Moëlle")… Nous n’avons pu retrouver de liaison entre ce RAMET et la Résistance. Nous pensons que cette adresse doit mener les évadés au 34 Rue de la Vallée à Ixelles chez le Dr Antoine GOETHALS, qui a été manipulé et a pleine confiance dans la ligne de "Willy Jackson", la fausse filière d'évasion de l'Abwehr, qui vise à arrêter un maximum d'agents belges via les aviateurs.
Giddey est néanmoins aussi cité par Ernest VAN MOORLEGHEM, qui connaît l’adresse de GOETHALS.
Giddey a été conduit en train à Paris et arrêté là le 8 août 1943. Comme beaucoup d'autres, il y fut guidé par le VMann Charles Jenart, adjoint de Dezitter. Ce dernier fut arrêté, condamné et fusillé en 1948, Jenart quant à lui, mourut en 1946, avant que son procès puisse avoir lieu.
Gidey est incarcéré au Stalag Luft 3 de Sagan. Prisonnier N° 2364. Décédé en 2004, il repose au Macquarie Park Cemetery and Crematorium à North Ryde, Ryde City, New South Wales, Australie.
Source: https://www.evasioncomete.be/fgiddeyrs.html
467SQN 430526 ED695
Air Operations: (No. 467 Squadron Lancaster aircraft ED695), Netherlands, 26 May 1943
Date: 25-26 May 1943
Target: Dusseldorf
Total Force: Dispatched - 759, Attacking - 686
RAAF Force: No. 460 Dispatched - 19, Attacking - 19; No. 466 Dispatched - 18, Attacking - 15; No. 467 Dispatched - 20, Attacking - 18
Tons of Bombs Dropped: 1,959
Total Aircraft Lost: 27
RAAF Aircraft Lost: No. 467 - 2
During the first raid (May 25-26) heavy cloud towered to 20,000 feet over the target and bombing by the aid of sky markers was attempted, though most of the Australian crews reported that the raid was probably a failure. There was a marked absence of ground fire and no searchlight activity, which led captains to conjecture that the enemy realised that the aiming points were misplaced and was unwilling to reveal the true position of the target. Later photographic assessment showed that most of the bombs did miss the city, although a few fell in south-western suburbs. Heavy fighter opposition was offered, however, and many aircraft were shot down during their bombing runs.
Extracts from Herington, J. (John) (406545) Air War Against Germany and Italy 1939-1943, Australian War Memorial, Canberra, 1954 - Pages 489-90
Lancaster ED695 took off from RAF Bottesford at 2336 hours on the night of 25/26th May 1943 to bomb Dusseldorf, Germany. The bomb load was 1 x 4000 lb (pound) (1,800 kg) bomb, 16 x 30 lb (14 kg), 835 x 4lb (2 kg) incendiaries. Nothing was heard from the aircraft after take off and it did not return to base. Twenty aircraft from the Squadron took part in the raid and two of these including ED695 failed to return. Post war it was established that two of the crew Sergeant Birbeck and Pilot Officer Langhorne were killed in the crash, and the remaining five crew members had become Prisoners of War.
The crew members of ED695 were:
Sergeant Robert John Avann (1335033) (RAFVR) (Wireless Operator Air Gunner) PoW
Sergeant Alburn Frederick Birkbeck (R/102142) (RCAF) (Mid Upper Gunner)
Pilot Officer Patrick Read Collins (133467) (RAFVR) (Navigator) PoW
Flying Officer Reginald Samuel Giddey (266157) (33425) (Pilot) PoW, Discharged from the RAAF: 29 October 1945
Sergeant Samuel Graham Keirs (9430) (Flight Engineer) PoW, Discharged from the RAAF: 29 April 1946
Pilot Officer Kenneth Robert Langhorne (134377) (RAFVR) (Rear Gunner)
Sergeant William Valeric Morris (1337961) (RAFVR) (Bomb Aimer) PoW
In a statement by the then Warrant Officer Keirs he reported “We were shot down by a fighter. Extensive damage to all motors and tanks. The Captain ordered ditching drill - drill carried out. All the crew acknowledged orders as far as I can remember. The aircraft was out of control for a few minutes only. Aircraft crashed in flames - it had burst into flames when hit. When I emerged from the aircraft I found only four others of the crew out. The mid upper gunner Sergeant Birbeck and the rear gunner whose name I have forgotten must have still been in the aircraft which was burning fiercely - we attempted to approach but could not get near aircraft because of heat - ammunition began to explode and became dangerous - we had to leave. As near as I can say the aircraft crashed about 10 miles south of Dan Holder in Holland. We crash landed on a beach. Captured 3 days later by a flak unit. Sgt Avann and Pilot Officer Collins captured nearby.”
The two crew members killed are buried in the Bergen General Cemetery.
No. 467 Squadron lost Lancaster ED768 (Flight Sergeant John Maxwell Parsons (409274) (Pilot)) on 26 May 1943.
Source: https://aviationmuseumwa.org.au/afcraaf-roll/467sqn-430526-ed695/
Prosper Valère De Zitter, ook Dezitter (Passendale, 19 september 1893 - Elsene, 17 september 1948) was een Belgische collaborateur die tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte als V-Mann voor de Geheime Feldpolizei en de Abwehr. Hij was een "topagent" die infiltreerde in het verzet en weerstanders, geallieerde piloten en onschuldige burgers overleverde. Volgens een schatting was hij verantwoordelijk voor de verklikking van zo'n 12.000 personen in België en Nederland, van wie 1200 à 1800 het niet overleefden. Hij vluchtte op het einde van de oorlog maar werd gevat en na een proces gefusilleerd. Ook zijn minnares en rechterhand Florentina Giralt kwam zo aan haar einde.
Prosper was een zoon van Peter Dezitter. Hij was nog geen 20 toen hij in Ieper werd veroordeeld tot vier jaar gevangenis voor de verkrachting van een 13-jarige. Hij wist in mei 1913 te ontkomen naar Canada op de SS Megantic en ging wonen in Winnipeg. Op grond van valse verklaringen nam Dezitter in 1918 dienst in de Canadian Expeditionary Force. Vrij vlug bekwam hij een overplaatsing naar de RAF in Toronto, waar hij geweigerd werd voor de pilotenopleiding maar nog enkele maanden aan de training mocht deelnemen als observator. Deze ervaring zou hem later goed van pas komen om Britse piloten te misleiden.
Op 14 augustus 1919 trouwde Dezitter met de 19-jarige Engelse Lilian Stanbury, waarbij hij zijn naam opgaf als Jack Prosper en zijn geboorteplaats als Boulogne. In 1926 verliet hij zijn echtgenote en keerde hij naar België terug. Hij werd autoverkoper in Antwerpen bij Garage Permeke en zette een eigen bedrijfje op, De Zitter Auto Bureau & Co. Onder de vele vormen van zwendel waarin hij zich specialiseerde, was ook huwelijksbedrog. Het bracht hem herhaaldelijk in de gevangenis. Zijn huwelijk met Germaine Princen leverde hem een veroordeling op wegens bigamie. Hij knoopte in 1938 een verhouding aan met Florentina Dings-Giralt (1904-1949), een getrouwde vrouw. Deze uiterst intelligente "Florie" zou zijn medeplichtige worden. Het volgende jaar scheidde hij van Princen. Dankzij de oorlog zou Dezitter slagen in wat hem al die tijd niet was gelukt: rijk worden door bedrog.
Reeds vóór de Duitse invasie van België werkte Dezitter hoogstwaarschijnlijk voor de nazi's. Hij was in 1939 naar München gereisd en teruggekeerd als werknemer van het Brusselse kantoor van Bayer, een bedrijf dat bekend was om het plaatsen van nazi-agenten. Het zou in elk geval verklaren waarom hij vrijkwam uit de gevangenis na de installatie van het nazibestuur in België. Hij ging wonen aan de Koninklijke Sinte-Mariastraat 215 in Schaarbeek en stelde zich met medewerking van Giralt in dienst van de Geheime Feldpolizei (militaire politie) en Gruppe III van Abwehrstelle Belgien (contraspionage). Naarmate ze hun waarde bewezen, steeg hun verloning. Uiteindelijk verdiende Dezitter 15.000 frank per maand en kreeg hij 500.000 frank voor werkingskosten. Een gevangen verzetslid kon tot 5000 frank opleveren en de Luftwaffe betaalde premies van 1000 frank per binnengebracht piloot. Tegen het einde van de oorlog was de berooide bajesklant multimiljonair. Bodson schat dat de Duitsers hem in totaal 4 miljoen frank betaalden (1,4 miljoen euro in 2016).
De overste van Dezitter was Rudolf Kohl, het hoofd van afdeling III.C.2 van het Abwehrkantoor aan de Wetstraat 63. Met zijn uitgebreide talenkennis (Nederlands, Frans, Engels, Duits) en uitstekende geheugen werd Dezitter een meester van impersonatie en vermomming. Hij had wel 30 namen maar noemde zich meestal Captain Jackson, Jack the Canadian, William Herbert of Captain Willy. Hij was te herkennen omdat hij een deel van zijn rechterpink miste. Om dat te verbergen droeg hij vaak handschoenen. Hij deed zich voor als een Brits inlichtingenagent of soms als een gestrande piloot. Zo won hij het vertrouwen van neergestorte vliegeniers en drong hij binnen bij verschillende inlichtingendiensten en sabotagegroepen van het verzet. Hij zette valse ontsnappingslijnen op voor "Engelandvaarders" die via Frankrijk en Spanje het Kanaal over wilden en liet zich daarvoor ook fors betalen. Eens ver genoeg in Frankrijk werden de slachtoffers door de Duitsers gearresteerd. Dezitter beschikte over de sterkste vrijgeleide van de Sipo-SD en kon via het Englandspiel zaken laten omroepen op de BBC. Naast Florie waren zijn nauwste medewerkers Vania Gristchenko en Jean-Marcel Nootens. Soms rekruteerde hij onwetende helpers zoals pastoors, die niet wisten van het dubbelspel en die niet meer terug konden als ze er toch achter kwamen. Zo'n situatie kostte bijvoorbeeld de Estse Annie Lall het leven.
Ondanks alle voorzorgen en persoonsverwarring was het onvermijdelijk dat hij een doelwit zou worden van het verzet. Eind augustus 1943 plaatste de Belgische SOE onder leiding van Hardy Amies hem in Operatie Rat bovenaan de lijst van te elimineren personen, maar de Belgische regering in ballingschap stelde haar veto omdat ze geen liquidaties zonder proces wilde. Het verzetsblad La Voix des Patriotes publiceerde op 11 november 1943 de foto's van Dezitter en Giralt onder de kop "Deux salopards" (twee smeerlappen). Dat was het sein om alles om te gooien: assistenten en schuilnamen werden vervangen, het safehouse verhuisde van de A.J. Slegerslaan 369 in Sint-Lambrechts-Woluwe naar de Bosstraat 16 in Elsene, en de trein naar Spanje werd vervangen door een auto-ophaaldienst. Naar het einde van de bezetting verloor de Abwehr zijn macht aan Fak 307, het Frontaufklärungskommando voor België en Nederland. Kohl bleef Dezitters agent, maar door het rangverlies en het nakende oorlogseinde volgde hij niet meer systematisch elk spoor op. Dezitter deed daarvan aangifte bij Johann Möhring van Fat 362 (Brabant-Henegouwen-Limburg). De laatste piloten werden binnengebracht op 15 augustus 1944. Begin september diende Fat 362 Brussel te evacueren door de geallieerde opmars. Voor de groep-Dezitter waren drie auto's voorbehouden. De Nederlandstaligen Dezitter en Nootens zouden observatieposten in Nederland toegewezen krijgen, maar in plaats daarvan trokken ze via Venlo naar Würzburg.
In het laatste oorlogsjaar jaagde onder meer verzetsleider Herman Bodson op Dezitter. Ondanks het uitvaardigen van een geallieerd aanhoudingsbevel tegen hem in januari 1945 werkte hij enige tijd voor de Amerikaanse contraspionage. Hij had zijn achtergrondinformatie vervalst. Als dekmantel werkte hij in een garage in Bamberg, die zich in een Amerikaanse infanteriekazerne bevond. Deze informatie kwam in 2013 aan het licht door Claire Keen-Thiryn, een Britse die in 1945-1946 ook voor de Amerikaanse inlichtingendienst in Frankfurt had gewerkt. Ze had haar baas verteld dat ze Dezitter kende uit de oorlog en dat hij in België gezocht werd, maar hij ging er niet op in. De Amerikanen verwachtten dat Dezitter hen op het spoor zou brengen van leden van de Abwehr. Ook wilden ze zijn talenten blijkbaar inzetten in de beginnende Koude Oorlog, maar het Belgische verzet was categoriek in de afwijzing van dit voornemen.
Op 27 juni 1946 werden Dezitter en Giralt in Frankfurt gearresteerd en aan België uitgeleverd. Hij stelde volledige bekentenissen in het vooruitzicht en beweerde dat hij een Britse dubbelagent was geweest, maar de Krijgsraad te Brussel gaf hen op 27 maart 1947 de doodstraf. In de ochtend van 7 september 1948 kwam Dezitter voor het vuurpeloton in de Kazerne Majoor Géruzet van Etterbeek. Hij moest op een draagberrie naar de executiepaal worden gedragen. Minder dan een jaar later onderging Giralt hetzelfde lot.
Dezitter was verantwoordelijk voor de arrestatie van minstens 300 geallieerde vliegers en 1200 Belgen, onder wie:
Charles Claser (1901-1944): tijdens de Achttiendaagse Veldtocht was hij zwaar gewond geraakt. Na zijn herstel richtte hij het Belgisch legioen op. Toen hij voor de tweede keer naar Londen wilde gaan, werd hij opgepakt bij de demarcatielijn. Hij overleed totaal verzwakt in Groß-Rosen, zijn zesde kamp.
Kenneth Albert Shannon (1921-2007) van 427 Squadron: zijn Halifax V DK-180 was op 25 juni 1943 neergeschoten; hij had met hulp van Tobias Biallosterski Nederland verlaten via Alkmaar, Amsterdam, Amersfoort, Zeist, Utrecht en Eindhoven en was bij Weert de grens overgestoken. Via Brussel was hij naar Parijs gegaan waar hij op 3 augustus 1943 werd gearresteerd. Hij overleefde de oorlog.
Reginald Samuel Giddey (1918-2004): zijn Avro Lancaster MkIII was in de nacht van 24-25 mei 1943 bij de duinen bij Alkmaar neergeschoten. Vijf bemanningsleden ontsnapten en liepen de polders in. Na enkele uren vonden ze een schuur waar ze twee dagen schuilden. Daarna splitste het groepje op. Giddey werd door het verzet geholpen en kwam uiteindelijk terecht bij Rein Bangma en Tobias Biallosterski, die een flatje deelden in Amsterdam. Een andere verzetsman bracht hem op 25 juni naar Rotterdam, waar hij werd ondergebracht bij juffrouw De Ryckmann, zogenaamd een zuster van Biallosterski. Na drie dagen reisden ze door naar Roosendaal, waar hij een fiets kreeg om de grens mee over te steken. Op 8 augustus werd hij in Parijs door Dezitter gearresteerd.
Leopold Jacquemin (1917-1944).
George Maduro (1916-1945) en Oncko Wittewaal van Stoetwegen (1914-1991): studenten en verzetsstrijders, op de vlucht naar Engeland via België. Zij werden verraden door Dezitter, gevangengenomen samen met een groep Engelse en Amerikaanse piloten en op 4 september 1943 uitgeleverd aan de Duitsers. Maduro stief in Dachau; Wittewaal van Stoetwegen overleefde de oorlog.
Source: Wikipedia.
PERSONNE CAPTURÉE DURANT SON ÉVASION
Dernière mise à jour le 3 septembre 2019.
Giddey à Bruxelles en juillet 43Reginald Samuel GIDDEY (“Reg”) A/6157
Church Street, Gloucester, New South Wales, Australie.
Né le 25 avril 1918 à Gloucester, New South Wales, Australie / † le 9 mai 2004.
Fl/Off, RAF Bomber Command 467 Squadron, pilote.
Atterri dans la région d’Alkmaar, au nord d’Amsterdam, Pays-Bas.
Avro Lancaster Mk III, ED695, PO-J, abattu la nuit du 25 au 26 mai 1943 par un chasseur du IV./NJG1 (Oblt Georg-Hermann Greiner) lors d'une mission sur Düsseldorf.
Écrasé en flammes à 03h21 le 26 mai près de la Boschweg à Burgervlotbrug/Burgerbrug, près d'Alkmaar, Noord-Holland, Pays-Bas.
Durée : 3 mois.
Arrêté à Paris le 7 août 1943, ligne Jackson.
Informations complémentaires :
Rapport post-libération : LIB WO208/3329/190.
L’équipage de Giddey n’avait été affecté au 467 Squadron que la semaine précédente et c’était leur première mission. Le Lancaster décolle de Bottesford à 23h36 heure anglaise et est abattu au-dessus de la Hollande. Le mitrailleur dorsal Sgt Alburn Frederick Birkbeck (RCAF) et le mitrailleur arrière P/O Kenneth Robert Langhorne sont tués. Ils reposent au Bergen General Cemetery à Bergen, près d’Alkmaar, au nord d’Amsterdam, Pays-Bas. Quatre autres membres de l’équipage seront rapidement faits prisonniers : le mécanicien Sgt Samuel Graham Keirs (RAAF), le navigateur P/O Patrick Read Collins, le bombardier Sgt W. V. Morris et l’opérateur radio Sgt R. J. Avann.
Nous n’avons pas beaucoup de détails quant au parcours de Giddey depuis les Pays-Bas jusqu’en Belgique. Il a été pris en charge par la ligne "Het Parool", d’Amsterdam. Ses faux papiers d’identité (hollandais) ont été réalisés par le photographe VAN SCHAGEN, Ferdinand Bolstraat, Amsterdam. Un "TOBIAS" a remis Giddey à la gare Bergweg à Rotterdam, à "JEAN", un guide belge, qui l’aidera à rejoindre Bruxelles.
Des archives belges indiquent que le docteur Isidore PIRSON au 96 Avenue Orban à Woluwé-Saint-Pierre renseigne l’arrivée de Giddey à l’organisation Portemine le 6 juillet 43. Giddey est signalé à Alphonse Escrinier par René ROOVERS, chef du réseau. ESCRINIER demande à René PONTY de s'en occuper. Giddey loge alors chez PONTY, qui le prend en charge du 6 juillet au 5 août 43.
Giddey passe d'abord deux jours au domicile de PONTY au 18 Rue du Cadran à Saint-Josse. Convoyé par Marie-Eugénie JADOUL et PONTY, il est ensuite mené le 8 juillet à la maison de campagne de PONTY à Gottechain, au nord-est de Wavre, où il séjourne 28 jours en convalescence, en juin et juillet. Il est ensuite à nouveau convoyé à Bruxelles.
Chez Ponty Chez Ponty - Chez Ponty
Giddey à Gottechain chez René Ponty en juin ou juillet 43, avec Marie-Eugénie Jadoul et René Ponty.
Il envoie cette photo avec la mention "Greetings from Australia, Reg Giddey 12/7/1943" à Marie-Eugénie JADOUL après la guerre. C'est celle qui a été prise chez René PONTY.
Il est remis le 7 juillet 43 à Anne BRUSSELMANS puis à Aline DUMONT qui le place chez René-Pierre PIRART et son épouse Florentine, au 8 Rue des Tournesols à Anderlecht.
Giddey est ensuite remis à Mme Vve PAULI (Isabelle ANSPACH) au 30 Rue de Naples à Ixelles le 26 juillet 43, guidé par Aline DUMONT et Yvon MICHIELS. Isabelle ANSPACH avait juste auparavant logé William Anderson (arrivé le 19 juillet) et Edward Dennis Pollock (arrivé le 25 juillet, probablement un soldat télégraphiste retourné ou peut-être un agent allemand infiltré sous un faux nom), qui collabore avec le traître belge Prosper Dezitter au "pensionnat" du 369 de l'Avenue Slegers à Woluwé-Saint-Lambert. Le nom de ce Pollock est inconnu aux archives britanniques.
Giddey est le troisième aviateur qu’Isabelle PAULI-ANSPACH reçoit après l'arrestation de Fernando RADELET. Il part le 5 août avec Aline DUMONT. Il arrive au 10 Rue des Pierres, au centre de Bruxelles, tout comme Pollock avant lui. Selon l’Almanach de Bruxelles pour 1939, il y avait un café-brasserie au 8-10 Rue des Pierres, tenu par un "J. RAMET" (repris en 1946 comme la Taverne "L’Os à Moëlle")… Nous n’avons pu retrouver de liaison entre ce RAMET et la Résistance. Nous pensons que cette adresse doit mener les évadés au 34 Rue de la Vallée à Ixelles chez le Dr Antoine GOETHALS, qui a été manipulé et a pleine confiance dans la ligne de "Willy Jackson", la fausse filière d'évasion de l'Abwehr, qui vise à arrêter un maximum d'agents belges via les aviateurs.
Giddey est néanmoins aussi cité par Ernest VAN MOORLEGHEM, qui connaît l’adresse de GOETHALS.
Giddey a été conduit en train à Paris et arrêté là le 8 août 1943. Comme beaucoup d'autres, il y fut guidé par le VMann Charles Jenart, adjoint de Dezitter. Ce dernier fut arrêté, condamné et fusillé en 1948, Jenart quant à lui, mourut en 1946, avant que son procès puisse avoir lieu.
Gidey est incarcéré au Stalag Luft 3 de Sagan. Prisonnier N° 2364. Décédé en 2004, il repose au Macquarie Park Cemetery and Crematorium à North Ryde, Ryde City, New South Wales, Australie.
Source: https://www.evasioncomete.be/fgiddeyrs.html
