WILLEM SANDBERG.
Naam: Willem Jacob Henri Berend Sandberg.
Geboren: 24 Oktober 1897 te Amersfoort.
Beroep: Kunstschilder.
Nationaliteit: Nederlands.
Vader: Jonkheer Berend Willem Theodoor Sandberg, geboren 2 December 1867, Kampen.
Moeder: Maria Geisweit van der Netten.
Echtgenote: Catharina Amelia Frankamp.
Geboren: 5 Maart 1885 te Hellevoetsluis.
Gehuwd: 5 Augustus 1920 te Zeist.
Gescheiden: 12 April 1927 te Zeist.
Echtgenote: Alida Swaneveld.
Geboren: 15 Maart 1885 te Nieuwer Amstel.
Gehuwd: 23 November 1927 te Amsterdam.
Huwelijk ontbonden door overlijden: 23 Juni 1974 te Amsterdam.
Adres: BERLIJN, DUITSLAND.
28 November 1927, Hoofdweg 310III, Amsterdam.
12 Juni 1933, Maasstraat 80III.
12 Augustus 1941, PB 433615.
28 Oktober 1957, Dirk Schäferstraat 37
wijziging 15 Oktober 1981, Dirk Schäferstraat 37III.
Overleden te Amsterdam 8 April 1984.
Source: Gemeente Archief Amsterdam.
Jonkheer Willem Jacob Henri Berend Sandberg (Amersfoort, 24 oktober 1897 - Amsterdam, 9 april 1984) ontwerper en typograaf, was van 1945 tot 1963 directeur van het Stedelijk Museum (SM) in Amsterdam, waarvoor hij al vanaf 1938 werkte. Daarnaast was hij grafisch ontwerper. Hij was lid van de familie Sandberg.
Sandberg groeide op in Assen waar hij het gymnasium volgde. In 1919 begon hij aan een studie aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam, waar hij amper een jaar bleef. Hij ontwikkelde zich tot typograaf en grafisch ontwerper dankzij ervaring bij een drukkerij in Herrliberg bij Zürich. Bij terugkeer in Nederland, in 1924, deed hij veel grafische opdrachten voor de PTT. In 1936 werd hij conservator en adjunct-directeur van het Stedelijk Museum. Door zijn contacten met modernistische Nederlandse kunstenaars raakte hij betrokken bij het kunstenaarsverzet.
Sandberg was betrokken bij de bekende aanslag op het Amsterdams bevolkingsregister op 27 maart 1943. Als een van de weinigen van de betrokkenen wist hij uiteindelijk aan de Duitsers te ontkomen, waarbij de bevriende tandarts en kunstverzamelaar Taeke Jitze Botke hem hielp onderduiken. Een plaquette met de twaalf namen van de plegers van de aanslag die op 1 juli 1943 werden doodgeschoten hangt aan de gevel van de huidige Plantagestudio. De plaquette is ontworpen door Willem Sandberg. In 1951 werd Sandberg, onder meer vanwege dit feit, gelauwerd met Prijs van de Stichting Kunstenaarsverzet. Na de oorlog werd Sandberg benoemd tot lid van de Centrale Commissie voor oorlogs- of vredesgedenktekens, die de minister van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen adviseerde over de plaatsing van oorlogsmonumenten.
Hij kwam in de oorlogsjaren in contact met de kunsthandelaar dr. Carl Richartz die zijn nieuwe kijk op de moderne kunst in die tijd deelde met Sandberg en met de directeur van het Van Abbemuseum in Eindhoven, Edy de Wilde. Samen hebben zij ervoor zorggedragen dat er meerdere kunstwerken werden gered van de verbranding van de kunst door de nazi's .
Onder Sandbergs leiding ontwikkelde het SM zich tot een internationaal vermaard centrum voor moderne kunst. Hij stond al vroeg open voor het experiment van de Cobra-beweging, en voerde - net als het Museum of Modern Art in New York - een verzamel- en tentoonstellingsbeleid waarin ook industriële vormgeving, fotografie en grafische vormgeving aan bod kwamen. De kwaliteit geleverd door de opgerichte reproductieafdeling werd toonaangevend in de museumwereld.
Sandberg ontwierp daarnaast zelf het museumdrukwerk (catalogi, affiches, uitnodigingen), en ontwikkelde zich zo tot een van de belangrijkste Nederlandse grafisch ontwerpers. Zijn ontwerploopbaan was eind jaren twintig begonnen met maken van beeldstatistieken.
Omstreden raakte Sandberg ook weleens. Legendarisch werd zijn oordeel in 1955 dat voor de tentoonstelling Kunstenaars herdenken 5 mei. 10 jaar naoorlogse schilderkunst twee van de drie door een jury uitgekozen werken van de Amsterdamse fijnschilder Melle Oldeboerrigter vanwege seksuele symbolen ongeschikt waren voor vertoning. Dit leverde zoveel trammelant op dat hij zich gedwongen zag om Melle vlak voor de opening op te bellen met het verzoek twee andere schilderijen in te sturen, hetgeen geschiedde.
Na zijn pensionering bleef Sandberg actief als tentoonstellingsmaker en ontwerper. Zo verzorgde hij de internationale beeldententoonstelling in de zomer van 1965 bij het honderdjarig bestaan van het Vondelpark. Tevens ging hij een belangrijke rol spelen in de opbouw van het Israël Museum in Jeruzalem.
De Sandbergprijs (uitgereikt van 1985 tot 2002) en het Sandberg Instituut, masteropleiding van de Gerrit Rietveld Academie, zijn vernoemd naar Willem Sandberg. Ook het plein tussen het van Goghmuseum en het Stedelijk museum is naar hem vernoemd.
Source: Wikipedia.
Geboren: 24 Oktober 1897 te Amersfoort.
Beroep: Kunstschilder.
Nationaliteit: Nederlands.
Vader: Jonkheer Berend Willem Theodoor Sandberg, geboren 2 December 1867, Kampen.
Moeder: Maria Geisweit van der Netten.
Echtgenote: Catharina Amelia Frankamp.
Geboren: 5 Maart 1885 te Hellevoetsluis.
Gehuwd: 5 Augustus 1920 te Zeist.
Gescheiden: 12 April 1927 te Zeist.
Echtgenote: Alida Swaneveld.
Geboren: 15 Maart 1885 te Nieuwer Amstel.
Gehuwd: 23 November 1927 te Amsterdam.
Huwelijk ontbonden door overlijden: 23 Juni 1974 te Amsterdam.
Adres: BERLIJN, DUITSLAND.
28 November 1927, Hoofdweg 310III, Amsterdam.
12 Juni 1933, Maasstraat 80III.
12 Augustus 1941, PB 433615.
28 Oktober 1957, Dirk Schäferstraat 37
wijziging 15 Oktober 1981, Dirk Schäferstraat 37III.
Overleden te Amsterdam 8 April 1984.
Source: Gemeente Archief Amsterdam.
Jonkheer Willem Jacob Henri Berend Sandberg (Amersfoort, 24 oktober 1897 - Amsterdam, 9 april 1984) ontwerper en typograaf, was van 1945 tot 1963 directeur van het Stedelijk Museum (SM) in Amsterdam, waarvoor hij al vanaf 1938 werkte. Daarnaast was hij grafisch ontwerper. Hij was lid van de familie Sandberg.
Sandberg groeide op in Assen waar hij het gymnasium volgde. In 1919 begon hij aan een studie aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam, waar hij amper een jaar bleef. Hij ontwikkelde zich tot typograaf en grafisch ontwerper dankzij ervaring bij een drukkerij in Herrliberg bij Zürich. Bij terugkeer in Nederland, in 1924, deed hij veel grafische opdrachten voor de PTT. In 1936 werd hij conservator en adjunct-directeur van het Stedelijk Museum. Door zijn contacten met modernistische Nederlandse kunstenaars raakte hij betrokken bij het kunstenaarsverzet.
Sandberg was betrokken bij de bekende aanslag op het Amsterdams bevolkingsregister op 27 maart 1943. Als een van de weinigen van de betrokkenen wist hij uiteindelijk aan de Duitsers te ontkomen, waarbij de bevriende tandarts en kunstverzamelaar Taeke Jitze Botke hem hielp onderduiken. Een plaquette met de twaalf namen van de plegers van de aanslag die op 1 juli 1943 werden doodgeschoten hangt aan de gevel van de huidige Plantagestudio. De plaquette is ontworpen door Willem Sandberg. In 1951 werd Sandberg, onder meer vanwege dit feit, gelauwerd met Prijs van de Stichting Kunstenaarsverzet. Na de oorlog werd Sandberg benoemd tot lid van de Centrale Commissie voor oorlogs- of vredesgedenktekens, die de minister van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen adviseerde over de plaatsing van oorlogsmonumenten.
Hij kwam in de oorlogsjaren in contact met de kunsthandelaar dr. Carl Richartz die zijn nieuwe kijk op de moderne kunst in die tijd deelde met Sandberg en met de directeur van het Van Abbemuseum in Eindhoven, Edy de Wilde. Samen hebben zij ervoor zorggedragen dat er meerdere kunstwerken werden gered van de verbranding van de kunst door de nazi's .
Onder Sandbergs leiding ontwikkelde het SM zich tot een internationaal vermaard centrum voor moderne kunst. Hij stond al vroeg open voor het experiment van de Cobra-beweging, en voerde - net als het Museum of Modern Art in New York - een verzamel- en tentoonstellingsbeleid waarin ook industriële vormgeving, fotografie en grafische vormgeving aan bod kwamen. De kwaliteit geleverd door de opgerichte reproductieafdeling werd toonaangevend in de museumwereld.
Sandberg ontwierp daarnaast zelf het museumdrukwerk (catalogi, affiches, uitnodigingen), en ontwikkelde zich zo tot een van de belangrijkste Nederlandse grafisch ontwerpers. Zijn ontwerploopbaan was eind jaren twintig begonnen met maken van beeldstatistieken.
Omstreden raakte Sandberg ook weleens. Legendarisch werd zijn oordeel in 1955 dat voor de tentoonstelling Kunstenaars herdenken 5 mei. 10 jaar naoorlogse schilderkunst twee van de drie door een jury uitgekozen werken van de Amsterdamse fijnschilder Melle Oldeboerrigter vanwege seksuele symbolen ongeschikt waren voor vertoning. Dit leverde zoveel trammelant op dat hij zich gedwongen zag om Melle vlak voor de opening op te bellen met het verzoek twee andere schilderijen in te sturen, hetgeen geschiedde.
Na zijn pensionering bleef Sandberg actief als tentoonstellingsmaker en ontwerper. Zo verzorgde hij de internationale beeldententoonstelling in de zomer van 1965 bij het honderdjarig bestaan van het Vondelpark. Tevens ging hij een belangrijke rol spelen in de opbouw van het Israël Museum in Jeruzalem.
De Sandbergprijs (uitgereikt van 1985 tot 2002) en het Sandberg Instituut, masteropleiding van de Gerrit Rietveld Academie, zijn vernoemd naar Willem Sandberg. Ook het plein tussen het van Goghmuseum en het Stedelijk museum is naar hem vernoemd.
Source: Wikipedia.